اثر مایه‌کوبی برخی جدایه‌های سودوموناس بر رشد و جذب عناصر غذایی گوجه فرنگی در شرایط مزرعه

شناسایی باکتریهای محرک رشد گیاه و بکارگیری آنها یکی از گام‌های اساسی در کشاورزی پایدار است. بر این اساس در این آزمایش برخی از جدایه‌های متعلق به جنس سودوموناس که به تازگی جداسازی و شناسایی شده‌اند برای اولین بار در شرایط مزرعه در کشت گیاه گوجه‌فرنگی مورد استفاده قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. در این آزمایش نشاءهای گوجه فرنگی رقم super chief در کشت خزانه با تیمار تلفیقی جدایه‌های Pseudomonas sp. شامل (S10-3+S19-1، S14-3+S19-1 و S21-1+S19-1) تلقیح شدند، علاوه بر آن تیمار شاهد بدون تلقیح باکتری و تیمار کود کامل (براساس نتایج آزمون خاک) به منظور انجام مقایسه لحاظ شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که اثر باکتری‌های فوق بر شاخص‌هایی مثل عملکرد، اندازه میوه، محتوای ویتامین ث، لیکوپن، درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم موجود در بخش هوایی و سطح برگ معنی‌دار است و بالاترین عملکرد در تیمارS14-3+S19-1 (g.m-29/4830) و بالاترین میزان ویتامین ث، لیکوپن، نیتروژن، فسفر، پتاسیم و سطح برگ در تیمار S21-1+S19-1 به ترتیب با مقادیر mg.100g-1 Fwt 02/7،  mg.kg-101/ 46،  mg.g-109/30، mg.g-1  3/7، mg.g-1  6/15 و cm26/60 بدست آمد. این در حالی بود که سایر ویژگیهای اندازه‌گیری شده در این آزمایش شامل تعداد میوه کل و اسیدیته، مواد جامد محلول (TSS)،pH  وEC  میوه، سفتی گوشت، سفتی پوست، قطر ساقه، تعداد گره، ارتفاع ساقه، تعداد ساقه جانبی و کلروفیل متاثر از تیمارهای مورد استفاده نبود. باتوجه به نتایج فوق می‌توان به مؤثر بودن باکتریهای مورد استفاده در این آزمایش به عنوان کود زیستی در بهبود عملکرد و جذب بهتر عناصر و افزایش سطح برگ و کیفیت میوه گوجه فرنگی اشاره کرد.